ภาพรวมตลาดลงทุนสัปดาห์นี้: ตลาดหุ้นสหรัฐฯ ปรับฐานยาว, นักลงทุนถามหาการดีดตัวขึ้น?

- นี่คือการร่วงลงอย่างรุนแรงครั้งหนึ่งนับตั้งแต่วิกฤติเศรษฐกิจปี 2008

- กลยุทธ์การปรับลดอัตราดอกเบี้ยของธนาคารกลางฯ จะเกิดขึ้นแต่อาจไม่ได้ผลมากนัก

- การร่วงลงของราคาทองคำเมื่อวันศุกร์ที่แล้วแสดงให้เห็นถึงตลาดที่ปราศจากเหตุผล

ความเชื่อมั่นที่เหล่าผู้นำและธนาคารกลางต่างๆ แสดงออกสู่สาธารณะเมื่อสัปดาห์ที่แล้วล้วนไร้ค่าเมื่อยู่ตรงหน้าตัวเลขยอดผู้ติดเชื้อที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ของไวรัสโคโรนาจนล่าสุดการปรับตัวร่วงลงของตลาดหลักทรัพย์สหรัฐฯ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วทำสถิติรุนแรงที่สุดครั้งหนึ่งนับตั้งแต่วิกฤติทางการเงินในปี 2008 ตลาดหุ้นสหรัฐฯ สูญเงินไปแล้วมากถึง $3,600,000,000,000 เหรียญสหรัฐภายในระยะเวลาเพียงสัปดาห์เดียวและนักลงทุนส่วนใหญ่ต่างพากันหนีไปสู่สินทรัพย์ปลอดภัยแล้ว

ความต้องการถือครองสกุลเงินเยนและพันธบัตรรัฐบาลเพิ่มขึ้นในขณะที่สกุลเงินดอลลาร์กับราคาทองคำร่วงลงเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา

ความอดทนอันหนักแน่นท่ามกลางสถานการณ์ที่เป็นลบ

ไม่ว่าจะเป็นดัชนีดาวโจนส์ S&P 500 และ Russell 2000 ล้วนมีราคาปิดต่ำลงเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมายกเว้นแต่ดัชนีแนสแด็กเท่านั้นที่ปรับตัวขึ้นได้บ้างเล็กน้อย แต่ถ้ามองภาพรวมตลอดทั้งสัปดาห์ไม่มีดัชนีตัวไหนเลยที่มีราคาปิดสูงขึ้น

ตลาดหลักทรัพย์สหรัฐฯ ปรับตัวลดลง 10% และเป็นการร่วงลง 7 วันติดต่อกันมาจนถึงวันศุกร์ที่ผ่านมา ดัชนี S&P ร่วงลง 12% ดัชนีดาวโจนส์ 14% ลงมาสู่จุดต่ำสุดของดัชนีนับตั้งแต่เดือนมิถุนายนปี 2019 ซึ่งเป็นไปได้ว่าราคาอาจดีดตัวขึ้นระยะสั้นจากแนวรับบริเวณนี้ (24,800 จุดโดยประมาณ) แนสแด็กร่วงลง 12.5% และ Russell 2000 ปรับตัวลดลง 13%

ดาวน์โหลดแอป

เข้าร่วมกับคนนับล้านที่ใช้ Investing.com เพื่อติดตามข่าวสารตลาดการเงินทั่วโลก

ดาวน์โหลดเดี๋ยวนี้

เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาในกราฟรายวันของดัชนีดาวโจนส์เกิดรูปแบบค้อน (Hammer) ที่จุดต่ำสุดเมื่อวันที่ 3 มิถุนายนปี 2019 เหนือเทรนไลน์หลักที่ลากมาตั้งแต่จุดต่ำสุดในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2016 อย่างไรก็ตามเราไม่ได้บอกว่ารูปแบบค้อนแท่งนี้หมายความว่านี่คือจุดจบของขาลงครั้งนี้แล้ว แต่เราต้องการชี้ให้เห็นว่ากราฟได้ลงมาถึงแนวรับสำคัญที่มีโอกาสดีดตัวกลับขึ้นไปได้ซึ่งที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับว่าจะขึ้นไปได้แรงและนานมากแค่ไหน

แน่นอนว่าการพร้อมใจกันร่วงลงของตลาดลงทุนในครั้งนี้เป็นใครไปไม่ได้นอกจากสถานการณ์ไวรัสโคโรนาที่ยังคงแพร่กระจายไปทั่วโลกอย่างต่อเนื่องส่งผลกระทบต่อการเติบโตทางเศรษฐกิจทั่วโลกต้องชะงัก รายได้ผลกำไรของบริษัทเอกชนหดหาย ห่วงโซ่อุปทานฝืดเคือง พนักงานจ้างถูกปลด โรงงานปิดตัว ผู้คนไม่เดินทาง การใช้เงินลดลง ฯลฯ ปัจจัยเหล่านี้ส่งผลให้เศรษฐกิจทั่วโลกกลายสภาพเป็นอย่างที่เราเห็นในปัจจุบัน

นอกจากเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมาที่ดัชนี S&P 500 ปรับตัวลดลง 0.8% หุ้นของกลุ่มธนาคารก็ปรับตัวลดลงด้วยเช่นกันเช่นหุ้นของเจพีมอร์แกน (NYSE:JPM) ปรับตัวลดลงมากกว่า 4% จากปัญหาไวรัสโคโรนา นักลงทุนที่หันไปถือสินทรัพย์สำรองอย่างทองคำมากขึ้นและไม่มีใครต้องการลงทุนในกองทุนซึ่งเคยเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาแล้วในช่วงวิกฤติการเงินปี 2008

ด้วยสถานการณ์ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นในตลาดลงทุนสหรัฐฯ เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเราเชื่อว่าธนาคารกลางสหรัฐฯ ก็จับตาดูอยู่และอาจจะพิจารณาลดอัตราดอกเบี้ยลงมาจริงๆ ซึ่งอันที่จริงแล้วนายเจอโรม พาวเวลล์เคยออกมายืนยันอย่างหนักแน่นว่าเขาไม่อยากจะลดอัตราดอกเบี้ยเพราะรู้ดีว่าไม่ใช่วิธีการแก้ปัญหาทางการเงินในระยะยาว ที่สำคัญการปรับลดอัตราดอกเบี้ยของสหรัฐฯ อาจทำให้ยุโรปและญี่ปุ่นต้องลดอัตราดอกเบี้ยที่อยู่ในแดนลบอยู่แล้วยิ่งลบหนักเข้าไปอีก

อย่างไรก็ตามเราเชื่อว่าในทุกๆ แนวโน้มย่อมมีจุดจบเช่นเดียวกันกับแนวโน้มขาลงในครั้งนี้ ต่อให้ไวรัสโคโรนาจะน่ากลัวเพียงใดท้ายที่สุดแล้วจุดต่ำสุดของขาลงครั้งนี้จะต้องเกิดขึ้นและนักลงทุนผู้ที่เชื่อในโอกาสท่ามกลางวิกฤติจะเป็นผู้เข้าไปทดสอบจุดต่ำสุดนั้นและมีโอกาสได้จุดเข้าดีดีก่อนนักลงทุนที่มีความหวาดกลัวอยู่เสมอ

กราฟพันธบัตรรัฐบาลสหรัฐฯ แบบ 10 ปีหลังจากที่ทะลุแนวรับของเดือนกรกฏาคม 2016 ได้สำเร็จซึ่งเกิดขึ้นก่อนการเลือกตั้งประธานาธิบดีโดนัลด์ ทรัมป์ได้มุ่งหน้าลงสู่จุดต่ำสุดใหม่ที่สุดซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ของกราฟ เมื่อพิจารณาจากการตัดกันของเส้นค่าเฉลี่ย การทะลุกรอบราคาขาขึ้นและกรอบสามเหลี่ยมก่อนหน้านี้แล้วจะเห็นได้ว่าในสัปดาห์นี้แนวโน้มที่ขาลงจะดำเนินต่อไปยังคงมีสูง

ดัชนีดอลลาร์สหรัฐก็ปรับตัวลดลงเช่นกัน 1.75% จนตอนนี้ราคาได้ลงมาทดสอบเส้นเทรนไลน์ขาขึ้นสำคัญที่ลากมาตั้งแต่จุดต่ำสุดเมื่อต้นปี 2020 ซึ่งจะเป็นตัวชี้ชะตาเทรนขาขึ้น นอกจากนี้ราคากำลังทดสอบเส้นค่าเฉลี่ย 50DMA ด้วยซึ่งนักลงทุนต้องจับตาดูเป็นพิเศษว่าแนวรับเหล่านี้จะสามารถพยุงแนวโน้มขาขึ้นของดัชนีดอลลาร์สหรัฐเอาไว้ได้หรือไม่